Հովհաննես Թումանյանի 《Հայոց Վիշտը 》բանաստեղծության մեջ հայոց վիշտը համեմատվում է մեծ,անհատակ ծովի հետ.
Հայոց Վիշտը անհուն մի ծով
Անհուն մի ծով ահագին,
Էն սև ծովում տառապելով
Լող է տալիս իմ հոգին:
Բայց Հայոց վշտի ծովը,ոչ միայն հատակ չունի,այլև մակերես չունի:Բանաստեղծի հոգին հոգին չի հասնում այդ մակերեսին և տառապում է ծովի մեջ.
Ոչ հատակն է գտնում անվերջ
Ու ոչ հասնում երկնքին
Հայոց վշտի մեջ
Տառապում է իմ հոգին:
Wednesday, February 15, 2017
Հովհաննես Թումանյան 《Հայոց Վիշտը》
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
No comments:
Post a Comment